Projekt w 2015r. zdobył II nagrodę w konkursie na opracowanie koncepcji architektoniczno – budowlanej rozbudowy budynku Urzędu Skarbowego we Włocławku. 

Architekturę budynku cechuje niepowtarzalny, wynikający z kontekstu przestrzennego kształt bryły oraz elewacja pokryta cegłą klinkierową. Zastosowany materiał wykończeniowy „integrowałby budynek urzędu w ramach kompozycji historycznych i współczesnych zasobów kulturowych”(cytat z PZPM) włocławskiej architektury. Wiele ze znaczących zabytków miasta, podobnie jak projektowany Urząd, posiada klinkierową fasadę. Występuje ona również na ścianach Centrum Handlowego „Wzorcownia” znajdującego się naprzeciwko projektowanego budynku. Głównym założeniem było stworzenie neutralnej bryły wpisującej się w charakter istniejących obiektów, nieskomplikowanej w odbiorze i czytelnej. Ze względu na to, że jest to budynek użyteczności publicznej, starano się aby rozwiązania przestrzenne i użyte materiały zapewniały bezpieczeństwo klientom i pracownikom, były trwałe, łatwe w czyszczeniu i nie sprawiały kłopotów eksploatacyjnych.

W ramach elewacji frontowej zdecydowano się na przeszklenie sali operacyjnej urzędu i zaakcentowanie jej wysunięciem w stosunku do lica budynku. Zabieg ten nadał lekkości budynkowi, a duża ilość naturalnego doświetlenia w głównej sali operacyjnej urzędu dodaje wrażenia transparentności i nowoczesności.  

Na elewacji wprowadzono okna o równej szerokości, ale o dwóch rodzajach wysokości. Układ otworów rozmieszczono w stałym rytmie w pasach elewacyjnych. Na trzecim piętrze rytm „krótszych” okien kończy otwór loggii, która umożliwia wyjście na powietrze zebranym w znajdującej się tam Sali konferencyjnej. Zauważalny powtarzalny rytm okien odwzorowuje czytelność i powtarzalność układów konstrukcyjnych. Przeszklone wysunięcie wprowadza zróżnicowanie bryłowe. Jest to zabieg silnie akcentujący znajdujące się w tym miejscu wejście główne do budynku. Elewację od strony zachodniej kończy wysunięta silnie do przodu bryła klatki schodowej, zamykająca od tej strony przestrzeń placu przed budynkiem.

Mając na uwadze uwarunkowania i kontekst urbanistyczny budynek zaprojektowano rozmieszczając podstawowy program na pięciu kondygnacjach: jednej podziemnej i czterech nadziemnych. Komunikacyjnie obiekt obsługuje centralnie, w miejscu łączenia się nowego i istniejącego budynku umieszczony blok komunikacji pionowej (klatka schodowa i windy), łączący wszystkie poziomy budynku. Z powtarzającego się w tym miejscu na każdej kondygnacji holu w kierunku północnym i zachodnim rozchodzą się korytarze, kończące się na ewakuacyjnych klatkach schodowych. Na najniższej kondygnacji można z nich wyjść na zewnątrz budynku.